Klasa Efl w klasyfikacji ogniowej – co to jest?

Klasyfikacja reakcji na ogień jest jedną ze składowych podczas zapewniania użytkownikom bezpieczeństwa przeciwpożarowego budynków. Pozwala ona określić, jak materiały budowlane zachowują się w warunkach pożaru. Jednym z oznaczeń w tym rozróżnieniu jest Efl, które odnosi się do materiałów stosowanych na posadzki. Klasa ta wskazuje, że dany materiał jest palny i może podtrzymywać spalanie, co oznacza niższy poziom bezpieczeństwa ogniowego w porównaniu do wyższych klas. Produkty o oznaczeniu Efl mogą jednak nadal spełniać podstawowe wymagania ochrony przeciwpożarowej w takich miejscach, gdzie nie obowiązują rygorystyczne normy dotyczące przepisów BHP. W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej klasyfikacji Efl oraz jej zastosowaniom w nowoczesnym budownictwie.

Czym jest klasa Efl w klasyfikacji ogniowej?

Materiały zaklasyfikowane jako Efl przechodzą bardzo szczegółowe badania – zgodne z normą PN-EN 13501-1 – gdzie określa się ich rzeczywiste właściwości w warunkach pożaru. Klasa Efl odnosi się do materiałów podłogowych, które wykazują łatwopalność i mogą przyczyniać się do rozwoju pożaru. Oznaczenie to wskazuje, że dany produkt, zapala się i może podtrzymywać płomienie przez określony czas – nawet w wyniku działania nawet niewielkiego źródła ognia. W przeciwieństwie do wyższych klas (np. Bfl lub Cfl), materiały klasy Efl mogą powodować rozprzestrzenianie się ognia. Oznacza to więc, że ich stosowanie wymaga szczególnej ostrożności oraz odpowiedniego wyboru – w zależności od warunków użytkowania budynku. Warto zaznaczyć, że produkty tej klasyfikacji nie przeszły testów związanych z emisją dymu ani płonących cząstek, co dodatkowo wpływa na niższy poziom bezpieczeństwa w przypadku zagrożenia. Z tego względu – materiały oznaczone jako Efl stosuje się głównie w budynkach, gdzie nie obowiązują wysokie wymagania przeciwpożarowe.

Zastosowanie klasy Efl w budownictwie

Należy mieć na uwadze, że stosowanie materiałów klasy Efl to większe ryzyko w przypadku wystąpienia pożaru, a wybór tych produktów wynika czasem z aspektów ekonomicznych, estetycznych lub funkcjonalnych. Z tego powodu – w uzasadnionych przypadkach powinny one wymagać dodatkowych zabezpieczeń lub zastosowania bardziej ognioodpornych rozwiązań. Materiały o oznaczeniu Efl są więc głównie wykorzystywane tam, gdzie nie ma surowych wymagań dotyczących reakcji na ogień, a ich palność nie stanowi krytycznego zagrożenia. Przykłady zastosowań o klasyfikacji Efl obejmują takie obiekty budowlane jak:

• budynki mieszkalne – szczególnie w pomieszczeniach, gdzie nie przewiduje się wysokiego ryzyka wystąpienia pożaru,
• obiekty komercyjne o niskim natężeniu ruchu – takie jak m.in. małe sklepy, punkty usługowe i niewielkie magazyny,
• tymczasowe konstrukcje budowlane – stosowane w rozwiązaniach sezonowych, takich jak pawilony wystawowe czy stoiska targowe,
• pomieszczenia gospodarcze i techniczne – wszędzie tam, gdzie reakcja na ogień nie jest kluczowym czynnikiem wyboru materiałów budowlanych,
• niektóre biura i lokale użytkowe – zwłaszcza, jeśli z powodu usytuowania nie podlegają podwyższonym wymaganiom ochrony przeciwpożarowej.

Podsumowując –klasa Efl w klasyfikacji reakcji na ogień oznacza materiały łatwopalne, które mogą podtrzymywać spalanie i przyczyniać się do rozwoju pożaru. Ze względu na swoje właściwości, są one stosowane głównie w tych miejscach, gdzie nie obowiązują rygorystyczne normy dotyczące ochrony przeciwpożarowej. Wybór materiałów o oznaczeniu Efl powinien być więc dobrze przemyślany i uregulowany odpowiednimi przepisami – zwłaszcza w kontekście lokalizacji, przeznaczenia budynku oraz potencjalnych zagrożeń. W niektórych przypadkach zastosowanie dodatkowych zabezpieczeń lub wybór materiałów o wyższej klasie reakcji na ogień może być bardziej odpowiednie. W ten sposób można znacznie lepiej poprawić bezpieczeństwo użytkowników i samego obiektu.

Niniejszy artykuł ma charakter informacyjny. Należy podkreślić, że trzeba kierować się przede wszystkim aktualnymi i obowiązującymi przepisami oraz konsultować się z ekspertami w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej. Tylko wtedy wybór odpowiednich elementów budowlanych o określonej klasie reakcji na ogień zagwarantuje pełne bezpieczeństwo.

Źródła:
1. PN-EN 13501-1:2008 A1:2010, Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 1: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień.
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU Nr 75 poz. 690) z późniejszymi zmianami (DzU z 2015 r. poz. 1422 i z 2017 r. poz. 2285).
3. Instrukcja ITB 401/2004, Przyporządkowanie określeniom występującym w przepisach
techniczno-budowlanych klas reakcji na ogień według PN-EN.