Klasa A2fl-s1 w klasie reakcji na ogień – czym jest?

Odpowiedni dobór materiałów budowlanych ma istotny wpływ na ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia oraz poprawę warunków ewakuacyjnych w przypadku pożaru. Z tego powodu, bezpieczeństwo przeciwpożarowe odgrywa kluczową rolę w projektowaniu nowoczesnych budynków. Klasyfikacja reakcji na ogień pozwala określić zachowanie materiałów budowlanych w warunkach ogniowych oraz ich wkład w rozwój pożaru. W tym podziale wyróżnia się grupę A, która obejmuje materiały o bardzo wysokim poziomie odporności – w tym także: oznaczenie A2fl-s1. Oznacza ono materiały trudno palne, które w minimalnym stopniu przyczyniają się do rozwoju pożaru, a dodatkowo charakteryzują się niską emisją dymu. W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej klasie A2fl-s1 oraz jej zastosowaniu we współczesnym budownictwie.

Czym jest klasa A2fl-s1 w klasyfikacji ogniowej?

Klasa A2fl-s1 odnosi się do materiałów stosowanych na posadzki, które są trudnopalne i charakteryzują się niską emisją dymu. W porównaniu do materiałów klasy A1fl – produkty klasy A2fl-s1 mogą zawierać niewielkie ilości substancji palnych, ale ich wpływ na rozwój pożaru jest ograniczony. Dodatkowe oznaczenie s1 wskazuje, że materiały te emitują bardzo niewielką ilość dymu, co znacząco poprawia warunki widoczności i ewakuacji w sytuacji zagrożenia pożarem. Materiały tej klasy przechodzą rygorystyczne testy – zgodne z normą PN-EN 13501-1, która określa ich właściwości w warunkach pożaru. Oznaczenie to jest stosowane głównie dla podłóg i wykładzin, które spełniają surowe wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej. Dzięki wysokiej odporności na działanie ognia oraz minimalnej emisji dymu – klasa A2fl-s1 stanowi jeden z najbezpieczniejszych wyborów dla posadzek w miejscach o podwyższonym standardzie bezpieczeństwa.

Zastosowanie klasy A2fl-s1 w budownictwie

Materiały zaklasyfikowane jako A2fl-s1 są szczególnie polecane w budynkach, w których wymagane jest zastosowanie trudno palnych rozwiązań. Ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia oraz niska emisja dymu sprawiają, że są one szeroko stosowane w obiektach o wysokim natężeniu ruchu oraz tam, gdzie są podwyższone wymagania ochrony przeciwpożarowej. Przykłady zastosowań obejmują takie miejsca, jak:

• obiekty użyteczności publicznej – takie jak szpitale, szkoły, urzędy i galerie handlowe, gdzie istotne jest minimalizowanie zagrożenia pożarem,
• biurowce i budynki komercyjne – w których priorytetem jest zapewnienie bezpiecznego środowiska pracy oraz spełnienie norm przeciwpożarowych,
• korytarze i drogi ewakuacyjne – gdzie kluczowe jest ograniczenie emisji dymu i ułatwienie bezpiecznej ewakuacji,
• obiekty przemysłowe i magazyny – w których stosowanie trudno palnych posadzek może ograniczyć rozprzestrzenianie się ognia w przypadku pożaru,
• transport publiczny – w pociągach, metrze czy lotniskach, gdzie przepisy wymagają stosowania niepalnych wykładzin podłogowych.

Klasa A2fl-s1 w klasyfikacji reakcji na ogień odnosi się do materiałów trudnopalnych, a poza tą poważaną cechą – charakteryzuje się również niską emisją dymu. Jest to jeden z najbezpieczniejszych wyborów w zakresie podłóg, stosowanych w budynkach o podwyższonym standardzie ochrony przeciwpożarowej. Produkty tej klasy są często wybierane w obiektach użyteczności publicznej, biurowcach, korytarzach ewakuacyjnych oraz w przemyśle. Ich wybór pozwala nie tylko na spełnienie surowych norm, ale także na zwiększenie bezpieczeństwa ludzi oraz ich mienia. Wybierając materiały z klasą A2fl-s1 – inwestorzy i projektanci mogą mieć pewność, że tworzą przestrzenie odporne na działanie ognia, które zapewniają lepsze warunki ewakuacyjne w przypadku wystąpienia pożaru.

Niniejszy artykuł ma charakter informacyjny. Należy podkreślić, że trzeba kierować się przede wszystkim aktualnymi i obowiązującymi przepisami oraz konsultować się z ekspertami w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej. Tylko wtedy wybór odpowiednich elementów budowlanych o określonej klasie reakcji na ogień zagwarantuje pełne bezpieczeństwo.

Źródła:
1. PN-EN 13501-1:2008 A1:2010, Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 1: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień.
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU Nr 75 poz. 690) z późniejszymi zmianami (DzU z 2015 r. poz. 1422 i z 2017 r. poz. 2285).
3. Instrukcja ITB 401/2004, Przyporządkowanie określeniom występującym w przepisach
techniczno-budowlanych klas reakcji na ogień według PN-EN.