Klasa Bfl-s2 w klasyfikacji ogniowej – czym jest?

Odpowiednia klasyfikacja materiałów budowlanych odgrywa istotną rolę w ochronie ludzi i mienia przed skutkami pożaru, a bezpieczeństwo przeciwpożarowe jest kluczowym elementem projektowania nowoczesnych budynków. Klasyfikacja reakcji na ogień pozwala określić zachowanie się materiałów w kontakcie z ogniem, ich zdolność do rozprzestrzeniania płomieni oraz poziom emisji dymu. W tym rozróżnieniu, klasa Bfl-s2 odnosi się do materiałów podłogowych, które wykazują dobrą odporność na działanie ognia, ograniczają rozprzestrzenianie się płomieni i charakteryzują się umiarkowaną emisją dymu. W tym artykule przyjrzymy się bliżej oznaczeniu Bfl-s2 oraz poznamy zastosowanie tej klasy reakcji na ogień we współczesnym budownictwie.

Czym jest klasa Bfl-s2 w klasyfikacji ogniowej?

Materiały klasy Bfl-s2 są poddawane rygorystycznym testom według normy PN-EN 13501-1, które weryfikują ich reakcję na ogień oraz rzeczywisty poziom emisji dymu. W wyniku tych badań, uzyskują one odpowiednią klasyfikację, co pozwala na ich odpowiednie przyporządkowanie w zastosowaniach budowlanych. Klasa Bfl-s2 dotyczy głównie obiektów o średnich i lekko podwyższonych wymaganiach związanych z ochroną przeciwpożarową. Jest to w tym przypadku oznaczenie, które wskazuje, że materiały podłogowe są trudnozapalne i mają ograniczony wpływ na rozwój pożaru. W porównaniu do wyższych klasyfikacji (np. A2fl), produkty klasy Bfl-s2 mogą zawierać większą ilość składników palnych, jednak w dalszym ciągu spełniają wyższe wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej. Dodatkowe oznaczenie s2 odnosi się do umiarkowanej emisji dymu podczas spalania, co oznacza, że w przypadku pożaru może dochodzić do ograniczonej widoczności – zwłaszcza w mniejszych i zamkniętych przestrzeniach.

Zastosowanie klasy Bfl-s2 w budownictwie

Materiały zaklasyfikowane jako Bfl-s2 są przeważnie stosowane w budynkach, w których wymagana jest podwyższona ochrona przeciwpożarowa, ale nie jest konieczne stosowanie produktów całkowicie niepalnych. Ich właściwości sprawiają, że są szczególnie polecane w miejscach o intensywnym ruchu oraz tam, gdzie są wciąż nieco podwyższone wymagania dotyczące emisji dymu. Przykłady zastosowań tej klasyfikacji obejmują takie obiekty budowlane jak:

• obiekty komercyjne i biurowe – czyli takie miejsca, gdzie ważne jest zapewnienie bezpieczeństwa użytkowników oraz spełnienie normatywnych wymagań,
• placówki edukacyjne i szpitale – w których konieczne jest posiadanie trudnozapalnej podłogi o ograniczonej emisji dymu,
• korytarze i drogi ewakuacyjne – w tych miejscach materiały budowlane powinny minimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się ognia i dymu,
• hotele i centra konferencyjne – obiekty te biorą pod uwagę łączenie estetyki z bezpieczeństwem,
• obiekty przemysłowe i magazyny – są to miejsca istotne co do redukcji zagrożenia pożarem, ale jednocześnie – zachowania trwałości materiałów.

Podsumowując tę klasyfikację – oznaczenie Bfl-s2 w reakcji na ogień odnosi się do trudnozapalnych materiałów podłogowych o umiarkowanej emisji dymu. Ich zastosowanie w budynkach komercyjnych, biurowych oraz obiektach użyteczności publicznej przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa użytkowników oraz ograniczenia ryzyka pożarowego. Produkty klasy Bfl-s2 mogą zawierać większą ilość składników palnych, ale w dalszym ciągu spełniają podwyższone wymagania. Wybór materiałów o oznaczeniu Bfl-s2 powinien być przemyślną i świadomą decyzją inwestorów oraz projektantów, którzy mają obowiązek zapewnić wysoki standard ochrony przeciwpożarowej, zachowując jednocześnie funkcjonalność i estetykę przestrzeni.

Niniejszy artykuł ma charakter informacyjny. Należy podkreślić, że trzeba kierować się przede wszystkim aktualnymi i obowiązującymi przepisami oraz konsultować się z ekspertami w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej. Tylko wtedy wybór odpowiednich elementów budowlanych o określonej klasie reakcji na ogień zagwarantuje pełne bezpieczeństwo.

Źródła:
1. PN-EN 13501-1:2008 A1:2010, Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 1: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień.
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU Nr 75 poz. 690) z późniejszymi zmianami (DzU z 2015 r. poz. 1422 i z 2017 r. poz. 2285).
3. Instrukcja ITB 401/2004, Przyporządkowanie określeniom występującym w przepisach
techniczno-budowlanych klas reakcji na ogień według PN-EN.